Waarom debuteerde Jan Eijkelboom pas op zijn 53ste? Was het onzekerheid? In de jaren vijftig bewonderde hij zijn vriend Jan Emmens mateloos en hij betwijfelde of hij net zo’n literair talent had. Daarnaast was de van nature teruggetrokken Eijkelboom bang om naar voren te treden en een afwijkende toon te laten horen. Hij vreesde volkomen weg te vallen tegen het overheersende geluid van de Vijftigers.

Kees ’t Hof, die vorig jaar de Verzamelde gedichten van Jan Eijkelboom bezorgde, schetst de lange aanloop naar het debuut, Wat blijft komt nooit terug, in 1979. Socioloog en oud-studiegenoot Joop Goudsblom haalt herinneringen op aan zijn jaren met ‘Eijk’, toen ze samen in Propria Cures zaten en Tirade oprichtten.

Ook in dit nummer: Jan Paul Hinrichs met het afsluitende deel 3 van literair Oegstgeest, een nieuwe rubriek door Hans Olink: Berliner Beobachter (over Pension Kettler en Isolde Josipovici), Rob Molin over Bertus Aafjes in Rome, Athene en Egypte, en in Laagwater aandacht voor een stripbiografie van Kurt Schwitters en het huwelijk van Raymond Brulez.