Charlotte van den Broeck
Nachtroer
(Een lamento)
Charlotte van den Broeck (1991) is dichter. Dit jaar debuteerde zij bij De Arbeiderpers met de bundel Kameleon.
Avond en het breeklicht in je ogen en je kijkt
het breekt oranje op in je ogen het vloeiende licht
waarin ik wist wat ik later nooit zou weten
hoe een woord zomaar
een ander woord kan gaan betekenen
en dat dat alles
buiten hangt de avond steriel en laat al, de lome rook
besluiteloos tussen ons in en je kijkt
en wat dat oproert in een avond in mij rode glanzende mieren
honderden even nog voor het licht krimpt de jeuk
de laaiende jeuk van je ogen het laat niet af
ook niet nu het licht al
op het hellingsvlak tussen nu en straks
wacht ons een kamer zonder muggen of aarzeling
het kan niet anders boven mij hangt je hand
die me niet aanraakt maar me de mogelijkheid geeft
om mezelf er tegen op te drukken de tomeloze mogelijkheid
om mezelf op te drukken tegen een hand
die me niet aanraakt maar me de mogelijkheid geeft om
wachten en zwellen zijn bijna hetzelfde bij de kniklijn
loopt het in elkaar over wat ik wil
en wat ik weet en het neonlicht
en toch
het kleurenspectrum in een regenplas even
is het waar geweest en fel oranje
het kan niet anders soms
denk ik nog bij je hand een avond
een mond een schouder een geslacht
en dat het alles
en dat jij de mieren niet en de zwellende kleuren niet
dat kleur maar stof en licht dat nauwelijks nog het licht
de avond feloranje even nog
laat het nog even
tot het licht niet langer tot ook het kijken
niets meer dan de richting van je ogen wordt
