Laagwater
Willem van Manen
Herinneringen aan Henk

Ik heb maar weinig met Henk samengespeeld, voornamelijk in de jaren ’60 bij een jazzworkshop bij Famos in Amsterdam, ik meen onder leiding van Nedly Elstak. Famos was een cultureel jeugdcentrum op de hoek van het Leidsebosje en de Vondelstraat, wij zaten met die jazzworkshop in de kelder (wekelijks). Er zit nu een hotel-restaurant. We leerden improviseren op de akkoorden van het ritmeschema en het bluesschema en van eenvoudige songs zoals ‘Summertime’ – zo begin je meestal om het te leren. Ik ben er maar kort bij geweest, omdat ik een modernere richting op wilde en meer avontuur zocht.

Henk is altijd in die 50′ er jaren stijl blijven spelen (late swing en vroege hard bop) maar hij had geen beroepsambities, was wel een toegewijde, gevorderde amateur. Hij speelde ingetogen en zorgvuldig – was zeer

bescheiden, geen grote geldingsdrang. Later speelde hij vaak in een café aan de Amstelveenseweg, maar daar ben ik nooit geweest.

Jaren later werd hij betrokken bij onze maandelijkse jazzplatenclub (de Geheime Jazz Club) die ook genoemd wordt in een briefwisseling tussen Bernlef, Campert en Loevendie (CC. Een correspondentie, uitg. Bas Lubberhuizen). Daarin was Henk een toegewijd en enthousiast lid, waarbij hij ervoor zorgde dat er de nodige interessante gitaristen werden gedraaid. Die club bestond behalve hemzelf uit: Henk Bernlef (schrijver), Jaap de Rijke (jazzconsulent), Simon Korteweg (jazzjournalist/manager), Leo Cuypers (pianist/componist) en Willem van Manen (trombonist/componist). Maar de leden zijn inmiddels van gevorderde leeftijd, de jongste (Leo) is nu 63 en de meesten doen het wat kalmer aan. De club werd overigens ruim 25 jaar geleden opgericht, maar toen zat Henk er nog niet bij, hij kwam pas later (ongeveer 1996). Ik heb nog een kleurenfoto van de club, genomen voor de deur van Henk aan de Transvaalkade. Zoals gezegd komt de club nog maandelijks bijeen, maar dan met Martin van Duynhoven in de plaats van Henk.

Henks favoriete gitaristen waren onder anderen: Wes Montgomery, Tal Farlow, Jim Hall, Kenny Burrell (allen V.S.) maar hij bracht soms ook albums van onbekenden mee zoals een geweldige Canadese gitarist van wie wij nog nooit hadden gehoord. Die had hij dan daar horen spelen, want hij ging regelmatig naar de overkant. Totdat hij ziek werd hebben we hem mogen meemaken, ook bij hem thuis, en we missen hem nog steeds.